Ahoj przygodo!

Czwartek, 28 dzień kwietnia. Dwa lata temu wszystko się zaczęło. Dziś jakby podobnie. Przerzuty do głowy zmieniają plan leczenia, tak jak przypuszczałam. Cóż... jedyną stałą jest zmiana, a więc ahoj przygodo!

Z rana idę, jak co trzy tygodnie, do onkologa. Po zielone światło na kolejny wlew herceptyny i perjety. Słońce cudownie muska moją twarz. Pod nogami soczysty zielony trawnik z mlecznymi oznakami wiosny. Ptaki radośnie ćwierkają. Jest cisza i spokój. Bosko! Podświadomie czuję, że to będzie dobry dzień. 

Na EKG czekam ponad pół godziny. W międzyczasie wiem, że wyciągnięta karta do onkologa już leży u niego na biurku i czeka na mnie, a moje nazwisko jest wyczytywane po kilka razy. Z wydrukiem serducha wchodzę do gabinetu, do pani doktor, którą znam z mojego wcześniejszego Nu-Medu. (Tak, nareszcie lekarze z Nu-Medu wrócili tu do szpitala). Atmosfera od progu robi się taka, jak dawniej. Uśmiech na twarzy i w sercu pojawia się natychmiast. Czuję się zaopiekowana, zrozumiana, wysłuchana. Nie jestem kolejnym pacjentem z kolejki. 

Spędzam chyba jakieś pół godziny, jak nie więcej. Rozmawiamy dużo, rozmowa jest bardzo merytoryczna. Zdążyłam się do niej przygotować. Zresztą zawsze jestem przygotowana. Wskazania są jedne- zmiana linii leczenia, bo skoro w trakcie leczenia dochodzi do przerzutów to znaczy, że gdzieś coś nie do końca trybi. Dlatego dziś nie dostaję dotychczasowej immunoterapii. Wychodzę z gabinetu i... wracam do domu. 

Plan na najbliższe dni wygląda tak: najpierw kończę Gammaknife, a ten prawdopodobnie 11 maja. Po nim mam konsultacje u mojego dawnego onkologa, tego z Nu-Medu, który mnie prowadził od początku. I to on zadecyduje, która linia leczenia będzie moją drugą. Nim to się zadzieje będę musiała pewnie wykonać jakieś dodatkowe badania, choć mam nadzieję, że te ostatnie z kwietnia i maja będą na tyle aktualne, że przyspieszą wdrożenie nowego programu lekowego. 

Jak się z tym czuję? Ano... w sumie dobrze. Taka kolej rzeczy. Szkoda, że leczenie trwało dwa lata i się rozsiał. Miałam 33 wlewy zakończone. Wśród moich znajomych Amazonek są dziewczyny z 70. wlewami i ja też miałam taki plan. Zobaczymy jak będę znosić nowe leki, bo po tych czułam się bardzo dobrze. Czasem nawet zastanawiałam się czy one działają skoro tak dobrze funkcjonuję. No i wyszło co wyszło. 

Przede mną jeszcze w sobotę jedne ważne konsultacje u onkologa klinicznego w Krakowie. Jestem bardzo ciekawa opinii wybitnego profesora. Czy potwierdzi on opinię, którą dziś poznałam czy może pójdzie jakoś nieszablonowo?